Nie otrzymałem odpowiedzi na moje pierwsze pytanie, więc może na drugie ..... Art. 118 ustawy o emeryturach i rentach w ust. 1 nakłada na ZUS obowiązek wydania decyzji w sprawie prawa do świadczenia w terminie 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji. Konstrukcja ust. 3 tegoż artykułu jednoznacznie określa, że wyjaśnienie to odnosi się do składającego wniosek o przyznanie świadczenia. Potwierdzenie takiego rozumienia ust. 1 znajdujemy również w art. 120, który nawet w przypadku niekompletności złożonych przez ubiegającego się o świadczenie dokumentów nakłada na organ rentowy obowiązek przyznania świadczenia w przewidywanej wysokości – jeśli tylko prawo do świadczenia zostało udowodnione. ZUS nieco odmiennie rozumie art. 118 przyjmując, że w pojęciu „wyjaśnienia ostatniej okoliczności” zawierają się również czynności (sprawdzające ?) wykonywane wyłącznie przez ZUS bez udziału ubiegającego się o świadczenie i dokonywane wyłącznie w oparciu i materiały posiadane przez ZUS już przed złożeniem wniosku przez zainteresowanego. Ubiegający się o przyznanie świadczenia złożywszy kompletne, wymagane przez ZUS dokumenty, nie otrzymuje decyzji w ciągu ustawowych 30 dni, lecz w czasie bliżej nieokreślonym , a uzależnionym od wykonania wewnętrznych procedur i sprawdzeń przez ZUS swojej wewnętrznej dokumentacji. O powyższej procedurze ZUS informuje pisemnie zainteresowanych. Takie wydłużenie terminu wydania decyzji pozbawia osobę, która nabyła prawo do emerytury lub renty należnego jej świadczenia pozbawiając ją środków do życia. Czy możesz określić prawną kwalifikację takiego postępowania ZUS ?