Z doręczeniem odpisu opinii zakreślono 7 dniowy termin na zgłoszenie uwag i wniosków pod rygorem dalszego pominięcia.

Nie pozostało Dimowi nic innego jak apelowanie do zdrowego rozsądku gdyż praktyka biegłych rewidentów nie jest chyba nigdzie zbyt dobrze opisana.

A oto treść ostatniego pisma wysłanego do sądu:

"Uwagi do Opinii biegłego rewidenta sądowego
 
 
            Wnioskodawca całkowicie uznaje za fachową  Wycenę wartości Spółki ustaloną przez biegłego sądowego wynoszącą  39.140,25 tyś zł, to jest 20,02 zł/akcję. Sam był przekonany, iż wycena znajduje się w przedziale < 20; 30> zł/akcję z tym, że wartość 30 wydawała się dość skrajnie optymistyczna. W związku z tym, że wycena znajduje się w przedziale oczekiwanym, wnioskodawca jest usatysfakcjonowany, zwłaszcza tym, że potwierdził te przypuszczenia biegły rewident sądowy.
 
            Odnośnie wyceny przeprowadzonej na zlecenie Spółki, w Opinii biegłego sądowego znajduje się zdanie: „Wartość księgowa 1 akcji na 31.12.2017 r. wyniosła 13,81842 zł – w zaokrągleniu 13,82 zł”. Jak wiadomo cena zaproponowana w przymusowym wezwaniu wynosiła 13,85 zł. Wnioskodawca popełnił błąd twierdząc w pismach kierowanych do Sądu, iż zastosowano tylko wartość księgową jako miernik; nie mieściło mu się w głowie, że można obszernie się rozpisywać i używać wszechstronnych metod aby udowodnić zasadność podniesienia ceny o 3 grosze ponad wartość księgową.
 
            Wnioskodawca nie wie skąd w wycenie biegłego rewidenta sądowego na potrzeby przymusowego wykupu pojawiły się dyskonta odnośnie braku płynności i pakietu braku kontroli nad spółką. Czy to jest przypadek, czy tradycja zapoczątkowana przez kogoś kto chciał na tym zarobić a bezmyślnie teraz powielana. Chciałem się odnieść do tej kwestii bardziej szczegółowo używając jako argumentu czystej logiki.
 
Czym się różni wykup przymusowy od innych wezwań lub czystych transakcji handlowych? Oczywiście tym co określają o transakcji dwa przymiotniki: dobrowolna, przymusowa.
 
Gdy akcje/udziały znajdują się w posiadaniu posiadacza A i wyceniane są na x i można założyć, że jeśli udziały nie stracą na wartości lub w ogóle nie staną się bezwartościowe, i utrzymają swą wartość x  to znajdzie się w jakimś czasie kupiec który tą cenę zapłaci, beneficjent końcowy B.
 
W znanym nam świecie siłą napędową wielu procesów są różnice wartości np. temperatur, ciśnień, potencjałów, cen. I tu chodzi nam o ceny. W danym czasie posiadacz A może nie mieć szczęścia sprzedać swoich udziałów beneficjentowi końcowemu B (brak zbieżności czasowo-koncepcyjno-finansowej) a potrzebuje gotówki. Np. przedsiębiorstwo które nagle traci płynność ale w aktywach posiada udziały innego przedsiębiorstwa i jest gotowe upłynnić je poniżej wartości x.
 
Tu pojawiają się pośrednicy finansowi. Pośrednicy którzy oferują swoje usługi a ich wynagrodzeniem jest dyskonto czyli różnica między ceną x a niższą zapłaconą ceną. Wielkość dyskonta jest uzależniona od tego jak oceniają prawdopodobieństwo ( trudność) dotarcia do beneficjenta końcowego B który zapłaci pełną cenę x lub odsprzedaży innemu pośrednikowi z mniejszym dyskontem potrącając swoją premię. Każdy z pośredników biorąc udział w transakcji ma to na uwadze że wydaje mu się, że płaci mniej niż uzyska z odsprzedaży pozyskanych udziałów.
Tego typu sytuacje i łańcuch dyskontowania (pobierania premii) istnieje tylko w transakcjach dokonywanych dobrowolnie i w przekonaniu że znajdzie się beneficjent końcowy B który zapłaci pełną cenę.
 
Co stałoby się gdyby beneficjent końcowy B nie musiał z powodów prawnych płacić pełnej ceny x (gdyż transakcja i tak dojdzie do skutku, przymusowość) lecz tylko zdyskontowaną cenę, nazwijmy to dziwne dyskonto dd. Posiadacz A chcąc odsprzedać na rynku swoje udziały warte np. 100 trafia na pośredników którzy twierdzą, że mogą ponieść stratę w postępowaniach prawnych gdyż dyskonto dd wynosi obecnie 50% czyli udział x jest wart tylko 50 u końcowego beneficjenta B.
Jednak siła napędowa procesu wymaga by istniała różnica cen i pośrednicy chcąc zarobić dają propozycję odkupienia udziałów za większe dyskonto np. 75% płacąc 25 a odsprzedając za 50 zarabiają 100% za podjęcie ryzyka. Jeśli nie istnieją Urzędowe tabele dyskonta dd lecz aparat prawny posługuje się dyskontami które występują na rynku, to po pewnym czasie będzie można zauważyć zwiększenie dyskonta do np. 75% i ponowne go zastosowanie prawne spowoduje, że końcowa cena udziału x zmniejszy się w tym liczbowym przykładzie do 25 a pośrednicy by zarobić musieliby zwiększyć dyskonto do np. 87% itd. w dół w zależności od skali procederu transakcji przymusowych. Wystąpienie samosprawdzającej się przepowiedni, spirali dyskontowej. Jeśli taka sytuacja spirali nie występuje na rynku, oznacza to, że dyskonta braku płynności i dyskonta nie posiadania pakietu kontrolnego nie są adresowane do transakcji przymusowych wynikłych z wezwań na przymusową sprzedaż udziałów ogłaszanych przez podmioty które są na pewno beneficjentem końcowym B. Może być też tak, że transakcji typu przymusowego jest niewiele i w sposób bezmyślny dyskontuje się tego typu prawa majątkowe dyskontami z transakcji dobrowolnych, kosztem dotychczasowych posiadaczy, obdarowując beneficjenta końcowego B. Marginesowość takich transakcji nie wpływałaby na zniekształcenie omawianych dyskont rynkowych, jednak gdyby ilość transakcji przymusowych była duża i były dyskontowane poniżej ceny x którą winien zapłacić beneficjent końcowy B, niewątpliwie pojawiłyby się opinie takie jak moja, wnioskodawcy, że dyskontowanie ceny końcowej na końcu jest postawieniem sprawy do góry nogami. Słowo dyskonto w metodzie DCF i dyskonta płynności, i wielkości udziałów mimo że brzmią tak samo oznaczają trochę co innego.
 
            Dodanie tych dwóch dyskont w Opinii dla wnioskodawcy oznacza, że wycena została przeprowadzona na potrzeby przedsiębiorstwa które zaciągając kredyt i posiadając udziały badanego i wycenianego innego przedsiębiorstwa chce je zastawić pod kredyt. Trzeba ocenić ile te udziały będą „warte” jeśli zajdzie nagła potrzeba pokrycia tymi udziałami kredytu. W takim nagłym wypadku beneficjenta końcowego B może nie być, może nie mieć nadwyżek finansowych, mieć w danym momencie inną koncepcję; wezwanie mniejszościowych posiadaczy na przymusowy odkup przez przedsiębiorstwo da nie więcej niż wartość aktywów netto. Pozostają więc pośrednicy na rynku dający więcej którzy oceniają jak szybko będzie można odsprzedać z zyskiem (płynność), jakie może być zainteresowanie i zaangażowanie finansowe innych płatników tymi udziałami (czy pakiet kontrolny czy nie).
 
            Na potrzebę wyceny w  wezwaniu na przymusową sprzedaż akcji beneficjentowi końcowemu B który po transakcji uzyska 100% udziałów a wszystkie udziały płynnie zmienią właściciela, i staną się jednym pakietem większościowym, zastosowanie dyskont zmniejszających Cenę wynikającą z Wyceny wartości Spółki Zakłady Chemiczne „Permedia” S.A. wynoszącą 20,02 zł/akcję, wnioskodawca uważa za nieuzasadnioną manierę, nie wiadomo czy powszechną, nie wiadomo przez kogo zapoczątkowaną i w jakim celu. Antylogiczną.
 
 
Wystąpił też drobny błąd obliczeniowy w tabeli, 11% z 20,02 to nie więcej 2,20 < 2,49; formuła sugerowana w opisie jeszcze bardziej zmniejsza tą liczbę, opisałem to w poprzednim piśmie skierowanym do Sądu. W świetle powyższych uwag niezasadności dyskontowych błąd nieistotny."