dla zainteresowanych Boruta Zachem w pigułce. WARTO!!!! perełka 2016, te akcje trzeba mieć w portfelu, w każdej chwili możliwy mega odpał

Linia produkcyjna biosurfaktantów ukończona!
Zgodnie z planem inwestycji spółka zrealizowała budowę i połączyła instalacje do produkcji biosurfaktantów oraz  utworzyła dział badawczo-rozwojowy z zapleczem laboratoryjnym.
Podpisany z PARP aneks do umowy na dofinansowanie zobowiązuje spółkę do ustawienia stanu gotowości linii produkcyjnej na dzień 31 marca 2016 r. Do tego czasu dział badawczo rozwojowy  Boruty-Zachem będzie optymalizował parametry produkcji w procesie rozruchu technologicznego. Kalibracja instalacji dla nowatorskiej technologii ma zapewnić realizację m.in. zasad bezodpadowej produkcji przemysłowej, zmniejszenia zużycia wody i emisji CO2  - wskaźników wymaganych zapisami aneksu.
- Dziękuję wszystkim współpracownikom za wysiłek, który włożyli w powodzenie naszego projektu. Linia produkcyjna biosurfaktantów powstała. Jest to dla nas ogromny sukces. W ciągu półtora roku zorganizowaliśmy finansowanie, logistykę, zakupy, międzynarodową promocję naszej technologii i rozwinęliśmy badania udoskonalające ją. Wzbudziliśmy zainteresowanie i nawiązaliśmy kontakty handlowe z europejskimi potentatami branży chemicznej. Przed nami rozruch technologiczny – teraz technicy i laboranci ustawią parametry produkcji tak, aby była efektywna. Dane z pomiarów dla poszczególnych procesów wykorzystamy w budowaniu modeli dla planowanej biorafinerii, dla której mamy już fundamenty – Marcin Pawlikowski, prezes zarządu Boruta-Zachem SA.
Dla rozwoju biznesu, w tym biorafinerii, realizacji potrzeb inwestycyjnych i badawczo-rozwojowych Boruta-Zachem SA powołała w 2015 r. dwie spółki zależne Boruta-Zachem Biochemia Sp. z o.o. oraz Boruta-Zachem Innowacje Sp. z o.o.

Co to są surfaktanty?
Surfaktanty (środki powierzchniowo czynne) to substancje posiadające zdolność zmieniania właściwości powierzchni cieczy, w której są rozpuszczone. Gromadzą się one na granicy dwóch faz i obniżają napięcie powierzchniowe pomiędzy nimi. Mają one również zdolność do zmniejszania napięcia powierzchniowego między powietrzem a cieczą lub pomiędzy płynami nie mieszającymi się z wodą (np. tłuszcze, rozpuszczalniki organiczne, produkty ropopochodne). Widocznym efektem działania surfaktantów może być tworzenie się emulsji lub piany.
Do czego służą surfaktanty?
Dzięki swoim niezwykłym właściwościom surfaktanty znajdują szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach. Są składnikiem preparatów czyszczących i piorących, kosmetyków, środków ochrony roślin, leków a nawet produktów spożywczych (np. napojów). Wykorzystuje się je również w przetwarzaniu makulatury, obróbce tkanin, farb i wyrobów ceramicznych. Znane są nawet przykłady surfaktantów posiadających właściwości przeciwnowotworowe czy przeciwdrobnoustrojowe.
Surfaktanty znajdują ponadto zastosowanie w przemyśle motoryzacyjnym, budownictwie i górnictwie. Surfaktanty są wykorzystywane na przykład do czyszczenia cystern i statków, ale także do zmniejszania szkód powstałych w wyniku wycieków ropy naftowej lub substancji ropopochodnych. Co ciekawe dodaje się je również do surowej ropy naftowej – w celu poprawy wydajności jej wydobycia oraz usprawnienia przepływu paliwa w rurociągach.
Środki powierzchniowo czynne pełnią istotną rolę w przemyśle włókienniczym. Stosowane są jako środki pomocnicze w procesie barwienia, działają wyrównująco – zapobiegają powstawaniu plam. Używa się ich również w procesach przygotowawczych i wykończalniczych, głównie do opierania materiałów włókienniczych. 
Dlaczego surfaktanty są tak ważne?
Surfaktanty pomagają oczyszczać, przygotowywać i przetwarzać niezliczone produkty niezbędne człowiekowi na co dzień. Jakość życia i zdrowia ludzkiego w dużym stopniu zależy od dostępności i jakości stosowanych surfaktantów.
Jak powstają surfaktanty?
Większość surfaktantów jest wytwarzana chemicznie. Powstają one w wyniku chemicznej przeróbki produktów pochodnych ropy naftowej lub tłuszczów zwierzęcych bądź roślinnych. Na rynku coraz większą rolę odgrywają jednak środki pochodzenia naturalnego – tzw. biosurfaktanty. Biosurfaktanty są syntetyzowane przez mikroorganizmy, takie jak bakterie lub grzyby na skalę przemysłową. Mogą być otrzymywane również w wyniku reakcji enzymatycznej metodą biotransformacji. Uzyskuje się je także bezpośrednio z niektórych produktów pochodzenia roślinnego.
Dlaczego rośnie znacznie biosurfaktantów?
Z uwagi na olbrzymie rozpowszechnienie zastosowań środków powierzchniowo czynnych mają one istotny wpływ na ekosystem. Wiele z syntetycznych surfaktantów stwarza zagrożenie dla środowiska wodnego - posiadają właściwości toksykologiczne i kumulują się w środowisku. Z tego powodu tak ważne jest, aby stosowane surfaktanty były możliwie jak najbardziej przyjazne dla środowiska. Zagadnienie to zostało usystematyzowane na poziomie Unii Europejskiej przez wprowadzenie odpowiednich regulacji prawnych, określających wymagania dotyczące stopnia biodegradowalności detergentów. Środki powierzchniowo czynne uzyskiwane na drodze przemian chemicznych dostępne obecnie na rynku bardzo często mają problemy ze spełnieniem wytyczonych norm lub ich biodegradowalność jest na najniższym wymagalnym poziomie wynoszącym około 80 proc. Problem ten nie dotyczy substancji uzyskiwanych na drodze biosyntezy (biosurfaktanty), otrzymywane w ten sposób substancje są w pełni i w szybki sposób rozkładane w środowisku.
Jak możemy chronić się przed negatywnymi skutkami działania surfaktantów?
Przy wyborze produktów codziennego użytku warto brać pod uwagę ich skład. Najlepiej jak przy produkcji wykorzystano surfaktanty uzyskane z surowców naturalnych. Wówczas możemy mieć pewność, że takie produkty są przyjazne dla środowiska oraz nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzkiego.
Dlaczego biosurfaktanty jeszcze nie są tak powszechnie dostępne?
Główną przeszkodą w stosowaniu biosurfaktantów jest wysoki koszt produkcji tych związków. Firma Boruta-Zachem posiada niezbędną technologię do wytworzenia biosurfaktantów oraz pracuje nad uruchomieniem produkcji tych substancji na skalę przemysłową.

Biorafineria na bazie linii produkcyjnej biosurfaktantów
W ciągu najbliższych kilku lat planujemy stworzenie biorafinerii, której zrąb stanowić będą instalacje linii produkcyjnej biosurfaktantów. Po dostosowaniu istniejącej już infrastruktury możliwa będzie głęboka penetracja biomasy – w naszym przypadku śruty rzepakowej – rozkładanie jej na czynniki pierwsze i francjonowanie innych substancji, związków, o dużej wartości dodanej.  Naszym celem jest jak najefektywniejsze wykorzystanie, waloryzacja, biomasy poprzez biotransofrmację i rafinację, czyli tzw. produkcja kaskadowa.
Tak jak w przypadku tradycyjnych rafinerii, tak w przypadku biorafinerii, im głębszy przerób substancji tym więcej produktów można pozyskać z jednej tony surowca i osiągnąć większy przychód. W przypadku produkcji z wykorzystaniem biomasy oznacza to, że poddając ten sam surowiec różnym procesom ekstrakcyjnym, można z niego uzyskać cały szereg cennych produktów. Stwarzając bakteriom określone warunki – temperaturę, wilgotność, naświetlenie itp. – można na różnych etapach uzyskać różne substancje. W naszej biorafinerii w Bydgoszczy planujemy docelowo, obok biosurfaktantów, wytwarzać takie substancje jak białko, prebiotyki czy enzymy.
W najbliższych latach produkty wytwarzane w rafinerii ropy naftowej będą powoli zastępowane produktami powstałymi w wyniku przetworzenie, rafinacji, produktów biomasy roślinnej. Rośnie zapotrzebowanie na substancje pochodzenia naturalnego – nie tylko są one przyjazne środowisku, lecz także obniżają koszty wytworzenia gotowych produktów, jak mydło, farba, żywność czy pasza dla zwierząt. Rosnące zapotrzebowanie na produkty powstałe w wyniku biorafinaccji wspierają też proekologiczne przepisy unijne.

ETAP BADAŃ (nanoplastry i opatrunki insulinowe) ZAKOŃCZONY SZUKAJĄ INWESTORA BRANŻOWEGO !!!!

Prowadzimy badania nad nowoczesnymi opatrunkami o nieosiągalnych dotąd właściwościach wspomagających proces gojenia się ran. 
Opracowywane przez nas opatrunki będą wykorzystywać nanostruktury dwutlenku krzemu z dodatkiem wybranego kwasu politytanowego i/lub kwasu organicznego. Prace badawczo-rozwojowe w tym zakresie są innowacyjne w skali światowej.
H2TinO2n+1
Głównym wyróżnikiem opracowywanych opatrunków ma być wspomaganie leczenia ran różnej etiologii bez użycia antybiotyków. Mikroorganizmy występujące w miejscach uszkodzenia naskórka najczęściej bardzo szybko uodporniają się na antybiotyki. Ponadto antybiotyki wykazują określone spektrum działania i istnieje możliwość wywołania reakcji szokowej i/lub interakcji z lekami, które pacjent przyjmuje w związku z leczonymi schorzeniami. W związku z tym zastosowanie antybiotyków w opatrunkach wydłuża proces leczenia.
Według założeń, nano struktury naszych opatrunków nie będą wykazywały ani selektywności działania, ani innych mechanizmów pozwalających na uodpornianie się mikroorganizmów w ranie. 

Nasze opatrunki będą:

1. Działać antybakteryjnie, grzybobójczo i przeciwobumarciowo, nie utrudniając przy tym powstawania ziarniny wypełniającej ubytki w uszkodzonej tkance
2. Pochłaniały wysięki, szczególnie przy ranach powstałych w wyniku oparzeń termicznych i chemicznych
3. Chroniły - bez potrzeby zmiany przez kilka, kilkanaście godzin w stanach ciężkich, a przy stanach lżejszych – około 24 godzin
4. Rosły wraz z tkanką tworzącą się w procesie gojenia
5. Zapobiegały powstawaniu strupa
6. Stymulowały odbudowę mikronaczyń krwionośnych w okolicach rany
7. Łatwe w użyciu, nawet przez osobę niewyszkoloną

Postać opatrunków:

• Podstawowa - jałowy opatrunek nakładany na powierzchnię rany
• Pomocnicza - piana i/lub zasypka w stanach lekkich i rekonwalescencji

Etapy badania:
I. Analiza właściwości proponowanych komponentów i ewentualnego synergizmu działania.
II. Wybranie podstawowych składów do testowania i przygotowanie postaci do badań.
III. Przygotowanie pożywek dla wybranych szczepów bakterii i grzybów. Następnie przeprowadzenie badań in vitro wybranych składów na typowe bakterie występujące w ranach oraz na wybrane grzyby, towarzyszące procesom zachodzącym w ranach.
IV. Analiza wyników, ewentualna korekta składów i powtórzenie niezbędnej partii doświadczeń na bakteriach i grzybach wyizolowanych z ran pacjentów.
V. Po zakończeniu doświadczeń in vitro, dla wytypowanych składów, zastanie opracowana planowana postać opatrunku stałego, piany i zasypki.